W piękny słoneczny kwietniowy poranek wybrałem się po piwo. Pierwszy przystanek to Kórnik i nie byle jakie śniadanko w moim ulubionym lokalu. Następnie Pokręciłem do Annopola do Browaru Gzub! Bo gdzie dostanę lepsze, świeższe piwo niż bezpośrednio z browaru - miejsca jego produkcji. Spotkałem tam całą ekipę Gzuba w tym piwowarów z którymi zawsze jest o czym pogadać. Zakupiłem pilsa, aipe, saisona i stouta owsianego. Szkoda tylko, że piwa musiały poczekać do weekendu (przeklęte popołudniówki).


Promenada Kórnik © rolnik90

W oczekiwaniu na szamę © rolnik90

Bożo Wporzo © rolnik90

Jedni maja na ogródku kwiaty, inni krasnale, a w Śnieciskach ktoś ma samolot :-o © rolnik90

W Browarze Gzub © rolnik90

Odwiedziłem kilka miejsc:
Decathlon gdzie kupiłem czapkę
Lidl gzie kupiłem licznik rowerowy dla żony
Okolice Spławia gdzie zerwałem dla żony bazie ;-)

Dwie rzeczy zapadły mi w pamięci: Rondo Poznańskich Ogrodników. Czy znacie jakichś poznańskich ogrodników? Ja znam jedynie historię Andrzeja Mielocha. Druga rzecz to stara zabudowa Spławia. Nie wiele zostało takich dawnych budynków wiejskich. Od kilkunastu lat Spławie ulega intensywnej zabudowie, stając się typową dzielnicą willową.

Miałem dwie godziny wolnego czasu, było ciepło więc dosiadłem rumaka i ruszyłem przed siebie. Koła poniosły mnie do Kórnika. Czuć było zbliżającą się wiosnę w powietrzu, ale oprócz czucia chciałem ją też zobaczyć. Nie ma do tego lepszego miejsca niż Arboretum. Sporo było już śnieżyc. Przypuszczam, że pełny rozkwit będzie tu szybciej niż w Śnieżycowym Jarze. Oczy cieszyły również przebiśniegi, rannik zimowy i wiele innych :-)

Jedenasty marca zapisał się w annałach jako najcieplejszy dzień tegorocznej zimy. 15 stopni na plusie sprawiło, że powiedzenie "w marcu jak w garncu" okazało się prawdziwe. Mnie wciąż bolała noga po bieganiu, ale nawet krótkiej wyrypy nie mogłem sobie odmówić. Pokręciłem się trochę po Swarzędzu i po lesie między Antoninkiem, a Kobylimpolem. Gdyby nie moje dolegliwości to myślę, że stówka tego dnia by pękła...


Swarzędz Ratusz © rolnik90

Ścieżka Jezioro © rolnik90

Ścieżka mtb © rolnik90

Druga trasa z tytułowej serii w tym roku. Tym razem poniosło mnie na poznańską Wildę do All Max Burgers. Lokal znajduje się na ulicy: 28 Czerwca 1956 r. Wnętrze jest przyjemne wizualnie. Kolejny plus to duża ilość miejsc siedzących. Burgery można zamówić w trzech wielkościach. Niestety nie można wybrać rodzaju bułki oraz poziomu wysmażenia mięsa.

Pierwszego zamówiłem burgera Dallas w rozmiarze classic. Znajdziemy w nim: jasną bułkę, wołowinę 150g, ser, bekon, pomidora, ogórka kwaszonego, sałatę lodową, biała cebulę oraz sos hamburgerowy i balsamiczny bbq. Jako drugiego zamówiłem burgera Boston w rozmiarze max. W jego składzie dostałem: Jasną bułkę z sezamem, wołowinę 180g, ser mozzarella, rukolę, pomidora, białą cebulę i sos pomidorowy. 

Jem w kolejności zamówienia. Dallas wielkością przypomina Bik Maca z znanej sieciówki. Bułka jest całkiem dobra, trzyma ona całą kompozycje w ryzach. Bekon też jest w porządku, mocno zgrilowany, tak jak lubię. Ilość sałaty to jakaś kpina. Zaledwie jeden cały liść zamiast posiekanych kilku kawałków, które wizualnie wyglądałyby lepiej. Pomidor i ogórek są spoko, spełniają swoją rolę soczystych wypełniaczy. Biała cebula jak powszechnie wiadomo szału nie robi. Czerwona grillowana lub karmelizowana to było by to. Najważniejszy składnik, czyli mięso zawodzi na całej linii. Jest jałowe i z jednej strony zgrillowane, że aż czarne! Sosy niestety też nie dają rady. Balsamiczny nigdy nie zastąpi tradycyjnego dymno - pikantnego bbq. Jest to bardzo słaba kompozycja którą oceniam na 3-

Boston jest już wielkości burgsów do jakich przywykłem. Bułka z sezamem jest ok. Ważne, że nie jest to marketowy produkt. Trzyma całą kompozycję jak należy. Rukoli jest sporo i to się chwali. Mozzarelli dałbym więcej, bo była słabo wyczuwalna. Cebula nie pasowała mi do reszty składników, dlatego wyciągnięciem ją całą. Mięso jak wyżej - bardzo słabe. Sos pomidorowy to też nietrafiony pomysł. Aż się prosi, by w jego miejsce dać sos bazyliowy,tóry wraz z mozzarellą i rukolą dopełniłby włoskiego sznytu w tej kompozycji. Było lepiej niż wyżej, ale i tak moja ocena to zaledwie 3 w skali szkolnej.

Co do przypalonego mięsa to się nie dziwię, że tak było, ponieważ pani która przygotowywała burgery odbierała również telefony od klientów zamawiających jedzenie z dowozem. W związku z tym jej cala uwaga nie była skupiona tylko na grillu. Jestem zawiedziony poziomem burgerów w All Max, dlatego lokal ten nie dostanie ode mnie drugiej szansy. 

Zacznę od tego, że dzień przed tripem zadzwonił do mnie Piotras czy mam wolne i wybieram się na rower? Wyczuł moment skubany Idealnie;-) Miałem wolne, a w zasadzie obaj mieliśmy, dlatego wspólne kręcenie stało się faktem. Poranek był dosyć chłodny, ale myśl o trasie 100 km, solidnie rozgrzewała od środka. Spotkaliśmy się we wsi Trzek, skąd ruszyliśmy do Czerlejna nawiedzić pomnik Powstańców Wielkopolskich. Dzień był szczególny, ponieważ właśnie 16 lutego 1919 zakończył się ten wspaniały zryw narodowościowy ludności wielkopolskiej. 

Po około 5 kilometrach byliśmy już w Kostrzynie, gdzie znajduje się kolejny pomnik. W roku obecnym będziemy obchodzić setną rocznicę wybuchu powstania, dlatego obelisk  został odnowiony, przeniesiony o kilka metrów i podświetlony. Została również zagospodarowana przestrzeń wokół niego. Wykonana tutaj praca, osobiście bardzo mnie cieszy. Następnie jadąc przez m.in. Iwno i Lednicki PK zawitaliśmy do Kłecka. Na tamtejszym cmentarzu zapaliłem znicz na zbiorowej mogile dzielnych Powstańców Wlkp. poległych na froncie północnym. Kolejno po cyknięcu paru fotek pojechaliśmy do zajazdu  Kłeckowianka na drugie śniadanie;-)

Zapomniałem dodać, że przed Kłeckiem słońce w końcu pokazało ten swój łysy łeb. Witamina D zawarta w promieniach uwolniła w nas nowe pokłady energii. W takich sprzyjających okolicznościach dotarliśmy do Gorzuchowa pod figurę Zielarki. Jest to jedyna figura, której nie odwiedziłem podczas tripu: Szlak Mitów i Legend Powiatu Gnieźnieńskiego. Historię zielarek znajdziecie w tym linku. Warto zaznaczyć, że po ponad 250 latch te niczemu winne dziewczęta zostały zrehabilitowane. W miejscu ich spalenia ustawiono krzyż oraz dziesięć głazów. Niezwykłe to miejsce i przejmująca jest jego historia. 

Kolejnym cele tego dnia było Kiszkowo, a kto zna to miejsce i jego okolice lepiej niż Piotras ;-) Pokazał mi on tamtejsze stawy hodowlane, gdzie pełno ciekawego ptactwa. Obserwacji dokonaliśmy z dwóch wieży widokowych. Szkoda, że nie mieliśmy ze sobą lornetki, bo było na co popatrzeć. Dalsza trasa to już w zasadzie powrót do domu po terenach dobrze znanych: Pobiedziska, Promno itp. Wycieczka ta okazała się rekordową dla mnie w tym roku. Cele główne i pośrednie zostały zrealizowane:) Towarzystwo miałem pierwszorzędne. Dzięki Piotras! Tylko szkoda, że wpisy jak zwykle robię z opóźnieniem ;-)

W kalendarzu pokazał się pierwszy luty, była godzina 10 rano. W zanadrzu miałem do spędzenia 10 godzin w pracy. By dzień nie poszedł całkowicie na marne, wybrałem się zobaczyć naocznie złą wodę. Wodę która zalega na polach i przez którą plony w tym roku będą gorsze. Jednak ilość wody w Krzyżownikach nie jest tak duża jak w Żernikach w gminie Kórnik. Kopla wylała tak mocno, że utworzyło się małe jezioro. Drogi zostały częściowo pozalewane. A kilka dni wcześniej były całkowicie pod wodą! Jeszcze chyba nigdy czegoś takiego w mojej okolicy nie widziałem. 

Z Żernik udałem się do Krzesin po drodze mijając kolejne powstające hale. Niestety urbanizacja postępuje. Niedługo Gądki i okolice to będzie jedna wielka hala produkcyjna. W Krzesinach zaliczyłem tradycyjny pit-stop przy Kościele pw. Matki Boskiej Królowej Korony Polskiej. Jest to świątynia w stylu norweskim, jedna z dwóch w Polsce (obok Wangu w Karpaczu). Zakupiona została z wystawy światowej w 1911 roku w Poznaniu. Do końca II wojny światowej stanowiła zbór ewangelicki. 10.05.1945 roku została przekazana ludności Katolickiej. 

Jechało się bardzo dobrze. Ulicę Starołęcką i DDR-kę wzdłuż Zamenhoffa przejechałem bez problemu i tylko z jednym czerwonym światłem. Przy rondzie Rataje przypomniało mi się , że za dworcem autobusowym znajduje się sklep monopolowy Duży Ben. Ów sklep oferuje dużą gamę piw rzemieślniczych. Wybór jest duży. Ze względu na ograniczone miejsce w sakwie musiałem dobrze przemyśleć swój zakup. Udało mi się kupić zacne piwka :-) A jakie dokładnie to piwa niech opowiedzą fachowcy:

AleBeowar - Hola Hop - White IPA
RockMill - Vanilla CoffeCat - Otmeal Coffe Stout
Browar Za Miastem - Święty Spokój - Earl Grey IPA
Browar Jabłonowo - Porter Podbity Śliwką - Imperialny Porter Bałtycki
Powrót do domu nastąpił tradycyjnie przez Franowo, Szcepankowo i Tulce.