Tego dna byłem w Sklepie Szałpiw w Szczepankowie. Wyboru za dużego nie było a fundusz ograniczony. Więc w sakwie lądują cztery piwa.

Pierwsze zakupione piwo jakie wypiłem to: Lunatic z Browaru Kingpin w stylu Witbier. Browar ten znany jest z tego, że eksperymentuje z ciekawymi składnikami. Do każdego ich piwa trafia coś nieoczywistego. W tym wypadku były to grillowane cytryny i pulpa z owoców gujawy. Obawiałem się jedynie jakich drożdży użyto do fermentacji. Na szczęście jest to szczep FM20 Białe Walonki z polskiej firmy Fermentum Mobile idealny do tego stylu piwa. Trunek ten spełnił wszystkie moje oczekiwania. Aromat jest cytrusowy, lekko słodkawy. Niestety w ogóle nie wyczułem kolendry. Na szczęście w  smaku jest jeszcze lepiej. Jednocześnie kwaskowe i słodkawe (może od tych grilowanych cytryn) do tego również cytrusowe o przyjemnej krótkiej goryczce. Orzeźwiające piwo z przyjemną zbożowością w tle. Wysycenie na odpowiednim wysokim poziomie. Idealne na lato, polecam;-)

Drugie piwo to Szemesz ( nie podobają mi się te żydowskie nazwy) z Browaru Golem w stylu Session IPA. Do produkcji tego specjału wykorzystano tylko jeden słód (wiedeński) oraz jeden chmiel (Chinook). Tu nie będę się rozpisywał. Zawiodłem się na tym piwie bardzo. Niby lekkie (tylko 3,7 %) niby goryczkowe (aż 50 IBU) ale jakieś bez wyrazu. W aromacie nuty chlebowe i biszkoptowe. Moim zadaniem jak chcieli uwarzyć na jednym słodzie to powinien być to pale ale. Chmiel również nie robi roboty. Wyczułem nuty żywiczne i trawiaste. Zupełnie jakbym miał do czynienia z polskim a nie amerykańskim chmielem. Ktoś tu chyba nie trafił z doborem składników. Nie Polecam.

Trzecie Piwo to Jasne Pełne czyli lager z Browaru Bytów. Dlaczego je kupiłem? Podobno ma zadatki na pilsa. Oszukali mnie! Piwo słabe bez wyrazu niczym koncerniak. 1/3 poszła do zlewu - nie byłem w stanie go zmęczyć. W zapachu siarka, trochę diacetylu, w smaku słodowo-karmelowe. Goryczka niska, bardzo źle wydane 4,5 zł. 

Ostatnie piwo to ciekawa hybryda czyli Hapan z Browaru Wąsosz w stylu Polish Fruit Sour Saison. (Polskie, owocowe, kwaśne, sezonowe) uwarzone w kooperacji z Fińskim Browarem Humalove. Jest to saison zakwaszany przez bakterie fermentacji mlekowej lactobacillus z agrestem (450 kg) i brzoskwiniami (20 kg dla dodania symbolicznej słodyczy) Kwaśne jak cholera, mocno agrestowo- cytrusowe. Lekkie, bardzo pijalne. Przez kwaśność mocno orzeźwiające. Szybko znika z pokala. Dla poszukiwaczy mocnych doznać. Dla mnie bomba:-)

Będąc w pracy myślałem gdzie by tu się wybrać dziś rowerem;-) Hmm dawno nie byłem na burgerze. Najciekawsze burgerownie oczywiście są w stolicy Wielkopolski. Nie namyślając się długo postanowiłem wybrać się do Krowiego Placka.
Ów przybytek znajduje się na Jeżycach na ul. Szamarzewskiego 16. Lokal mały, trochę zadymiony, ale spoko wbijam do środka. Szybki przegląd menu i już wiem, że na pierwszy ogień pójdzie Placek z Włoch.
Zamawiam go w ciemnej bułce i ze średnio wysmażonym mięsem którego masa to 150 g. Oprócz tego w składzie są: mozzarella, prosciutto, suszone pomidory, oliwki, rukola i absolutnie rewelacyjne (i robione na miejscu) mocno oliwne zielone pesto. Pesto robiło większą robotę niż szynka! Całość wyszła rewelacyjnie. Każdy składnik był wyczuwalny. Moje kubki smakowy były w siódmym niebie. Jest to pozycja do której jeszcze nie raz wrócę;-)
 
Jako drugiego spróbowałem: Placek z Gór. Zamówiłem go w jasnej bułce i z mocno wysmażoną wołowinką. Dodatkowo w jego składzie są: oscypek, kiełbasa krakowska, pomidor, ogórek kiszony, roszponka, cebula i sos żurawinowo chrzanowy. Tutaj niestety dostałem za mocno przypieczoną bułkę. Moim błędem z kolei było, że wziąłem mięso weel done zamiast mojego ulubionego medium. Burgs ten był dobry, ale nie wywołał efektu wow jak ten pierwszy. Oscypek chrupał w zębach, kiełbasa dodała słonego posmaku, sos bardziej chrzanowy niż żurawinowy. Reszta składników robiła swoje czyli nie przeszkadzała. Oceniam go jak jako dobrego i nic ponadto.
 Mimo wszystko jestem zadowolony z wizyty w tym miejscu. Każdy burger ma w sobie coś nietuzinkowego. Podoba mi się również to, że zrezygnowano z sałaty lodowej na rzecz bardziej ambitnych rukoli i roszponki. Mięso to wysokiej klasy wołowina. Dlatego z czystym sumieniem polecam tą miejscówę:-)

Trochę powtórka z zeszłego roku, ale jednak wyszło bardziej terenowo, czyli zacniej;-) Najpierw musiałem się zastanowić, jak dotrzeć do Miłosławia, by nie jechać przez Środę Wlkp ani przez Gułtowy i dalej Giecz. Więc najpierw jadę do Koszut, gdzie mijam trzy niszczejące wiatraki koźlaki. Szkoda, że taki los je spotkał. Następnie przemieszczam się do Kijewa. Jadę obok dawnego gospodarstwa szkolnego ZSR w Środzie. Przez dwa lata, zamiast lekcji, jeden dzień w tygodniu miałem tu praktyki. Fajnie wspomnieć sobie stare czasy beztroski z kumplami z Rolibudy. Te akcje, gdzie kitraliśmy się na ćmika i browara;-) Rok po tym jak ukończyłem szkołę gospodarstwo zostało wyprzedane. Zostały tylko budynki, których nikt nie chce i zarastają krzakami... Sentyment pozostał. 
Po pokonaniu kilku kolejnych kilometrów i pierwszego mocno piaszczystego odcinka pojawiłem się w Winnej Górze, gdzie znajduje się piękny pałac. W jego wnętrzu znajduje się niewielka ekspozycja poświęcona generałowi J. H. Dąbrowskiemu. Stąd już prosta droga do Miłosławia. Jakie było moje zdziwienie, gdy okazało się, że wylano nowy asfalt. Nigdy nie lubiłem tej krzywej, dziurawej drogi, ale teraz jazda stała się przyjemnością;-) Samo miasto znam dobrze, gdyż znajduje się w nim Browar Fortuna powstały w 1889 roku. Obok Browaru znajduję się ciekawa willa twórcy i pierwszego właściciela browaru Władysława Rabskiego, który również był jej autorem. Dalej jadąc przez rynek udałem się pod pałac Mielżyńskich. Ciekawy obiekt - jednak moim głównym celem był park w (którym zrobiłem przerwę śniadaniową) i pomnik wieszcza narodowego Juliusza Słowackiego. "Ten pomnik to nie tyle rzeźba. To pierwszy monument postawiony poecie - patriocie na ojczystej ziemi, bezlitośnie wynaradawianej przez zaborców." 
Kolejnym moim celem była miejscowość Czeszewo. Skoro jej nazwa znajduje się w nazwie parku krajobrazowego nie mogłem jej ominąć. Znajduje się w niej ładny drewniany kościół Św. Mikołaja. Dworek w którym obecnie jest Ośrodek Edukacji Leśnej oraz zabytkowa karczma z XVIII w. By przekroczyć Wartę udałem się do Orzechowa, dużej wsi bez atrakcji, o której zawsze myślałem, że to miasto. Pierwszy raz w tym miejscu byłem w lipcu 2013 roku wtedy jak i teraz przeprawa promowa z nieznanych przyczyn była nieczynna. Znów musiałem jechać mostem kolejowym by dostać się do Dębna. Wiedziałem, że most był remontowany, ale nie wiedziałem w jakim zakresie. Okazało się, że most poszerzono teraz są na nim dwa tory. Dzięki temu nie musiałem jechać prawą (starą) stroną po niepewnych deskach obawiając się, że w każdej chwili może nadjechać pociąg. Teraz jechałem bez stresu nową lewą stroną po stalowej kracie;-) W ten sposób po kilku minutach byłem już w Dębnie, gdzie stoi Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny z 1447 roku. Co ciekawe koszty zbudowania takiego murowanego kościoła w tamtych czasach równały się cenie 40 kościołów drewnianych, co świadczy o zamożności fundatorów. Obok kościoła stoją klasycystyczna dzwonnica, plebania i figura św. Jana Niepomucena. Moją szczególna uwagę zwróciły ruiny tuż przy kościele. Jednak na ich temat nie znalazłem żadnych informacji. 
Po zabytkach przyszedł czas na faunę i florę. Najpierw rezerwat przyrody "Dębno nad Wartą" bardzo fajne widokowo miejsce, gdzie można się wyciszyć. Następnie zawitałem na wierzę widokową w Wolicy Koziej, z której widać pasące się owce... Widok nie zapiera tchu w piersiach, można go określić po prostu jako przyjemny. Kolejnym miejscem, które odwiedziłem był Folwark Konny Hermanów. Fajna miejscówa nie tylko dla miłośników koni, ale również wędkarzy i kajakarzy. Mi najbardziej podobało się jakby mini zoo w szczególności dziki i lamy;-) 
Kolejny cel to malowniczo położony Żerków. W tym roku, jak i poprzednim, miałem problem by zrobić zdjęcie bardzo ładnemu barokowemu kościołowi Św. Stanisława z XVIII wieku. Zasłaniają go drzewa. Za to nic nie jest w stanie zasłonić najbardziej znanego obiektu w mieście czyli: żelbetonowej wieży przekaźnikowej. Na rynku w Żerkowie odwiedziłem chyba wszystkie sklepy w poszukiwaniu Piwa Grodziskiego w celu jego konsumpcji w punkcie widokowym podczas przerwy na jedzenie. Niestety misja nie powiodła się. Więc ruszyłem do punktu widokowego, który znajduje się niedaleko Łysej Góry. Nie zawiodłem się, widoczek był zacny. Zastanawiam się, jak mogłem ominąć to miejsce rok temu. Doskonale było widać kościół w Brzostkowie oraz pałac w Śmiełowie, który usytuowany jest w samym sercu Szwajcarii Żerkowskiej. Z Wału Żerkowskiego zjechałem ku Muzeum Adama Mickiewicza osiągając prędkość 65 km. Kurde a liczyłem na rekord;-) Pałac jest bardzo ładny, lecz do środka nie wchodziłem. Zaliczyłem za to zabytkowy park otaczający pałac, wraz z Ogródkiem Zosi i pomnikiem Mickiewicza. 
Dalszą drogę obrałem na Pogorzelicę, by zobaczyć Kościół św. Wojciecha Biskupa i Męczennika i ... czaplę siwą, którą wypatrzyłem w stawie przy Warcie. Do Pyzdr wjechałem jadąc wzdłuż rzeki tuż przy wale przeciwpowodziowym. Na miejscu objazd miasta i przerwa na loda włoskiego. Do Wrześni chciałem dotrzeć drogami polnymi przez wsie. Ale gdy okazało się, że znów czeka mnie piach zrezygnowałem. Masakra, piachu tego dnia miałem już dosyć! No i dzięki temu pojechałem drogą powiatową 442 i znów znalazłem się w miejscu, gdzie przebiegała granica zaborów Pruskiego i Rosyjskiego czyli w Borzykowie.