Kiedyś Tu Była Ekstraklasa

Piątek, 21 września 2018 · dodano: 07.06.2024 | Komentarze 0

• DST 54.42km
• Czas 03:34
• V_AVG 15.26km/h
• V_MAX 34.90km/h
• Sprzęt Kross Waryjot
• Aktywność Jazda na rowerze

Uczestnicy

Bike Orient Władysławów

Sobota, 28 kwietnia 2018 · dodano: 15.11.2018 | Komentarze 1

Foto Story: Kobylepole

Środa, 13 grudnia 2017 · dodano: 30.12.2017 | Komentarze 1

Tato zawiózł mnie samochodem bym odebrał rower po serwisie od Fogtbikes. Wszystko teraz działa tak jak powinno:) W związku z tym wybrałem się na mały test. Jadąc tak dotarłem do Kobylepola. Właśnie tutaj rozpoczynam moją nową kategorię wypraw czyli: Foto Story. Chcę odwiedzić, zobaczyć i ukazać innym ciekawe miejsca z przeszłości. Tak by zobrazować jak wyglądało "coś" kiedyś i jak wygląda teraz. Zdjęcia z przeszłości będę czerpał z internetu. Będzie on moim głównym źródłem informacji. Pod ściągniętymi grafikami będę umieszczał linki źródłowe. Moją inspiracją do dzisiejszego tripu jest pocztówka "Kobylepole". Zdjęcia do niej zrobiono najprawdopodobniej pomiędzy 1906, a 1914 rokiem. 


Pocztówka Kobylepole © rolnik90

Pierwszy na pocztówce jest ogród, a właściwie restauracja ogrodowa. Zbudowana została w latach 80 XIX wieku na przeciwko browaru. Początkowo należał do niemieckiego restauratora W. Hadta. Przed rokiem 1895 jego nowym długoletnim właścicielem został polski restaurator Stanisław Kluj.Murowany budynek restauracji był początkowo parterowy a później nadbudowano jedno piętro na którym mieściło się mieszkanie restauratora i jego rodziny. Budynek miał dwa oddzielne wejścia, jedno prowadziło do sali restauracyjnej i mieszkania właściciela. Drugie do kuchni, spiżarni i innych pomieszczeń gospodarczych. W restauracji podawano ciepłe i zimne przekąski i napoje. Szczególnym popytem cieszyło się piwo z pobliskiego browaru „kobylepolskie prosto z beczki” lub karmelkowe piwo słodowe. Na terenie ogrodu znajdowała się kręgielnia i tzw. kolonada, czyli podłużna drewniana hala, w której mogła się schować publiczność w razie niespodziewanego deszczu. W kolonadzie występowały też orkiestry wojskowe umilając gościom pobyt w ogrodzie a także amatorskie zespoły teatralne. 

Następny jest dworzec kolejowy. O Średzkiej Kolei Powiatowej pisałem nie raz, ale dla przypomnienia: 
W 1906 roku postawiono dworzec kolejowy. Wejście znajdowało się od strony ulicy Folwarcznej. W budynku znajdowały się pomieszczenia biurowe kolejki a także kasy i poczekalnia, gdzie podróżni mogli kupić bilet i poczekać na przyjazd pociągu. Obok dworca zbudowano także budynki zaplecza technicznego: laboratorium uzdatniające wodę do parowozów, hale, w których mieściły się warsztaty naprawy taboru, węglarnię a także główną parowozownię kolei, obsługującą parowozy wąsko- i normalnotorowe. W następnych latach linię wąskotorową przedłużono na tereny rolnicze biegnące od Tulec w kierunku Krerowa, a następnie do Środy. Nowa sieć nie służyła jednak przewozom pasażerskim a głównie towarowym (do przewozu płodów rolnych z pobliskich wsi). W 1910 roku powstał 14 – kilometrowy, jedyny zachowany do dziś odcinek linii Środa Wielkopolska – Zaniemyśl.

Dalej mamy browar. Józef (II) hr. Mycielski – właściciel Kobylepola rozpoczął w 1865 r. budowę browaru na wysokiej skarpie wzniesienia nad doliną Cybiny, niedaleko źródła znakomitej wody. Budowa trwała do 1872 r. Był to pierwszy browar o charakterze przemysłowym, z piwem wysokiej klasy, zbudowany przez Polaka na terenie Wielkiego Księstwa Poznańskiego. W 1890 r. Browar Kobylepole przeszedł w ręce Niemca, Adolfa Augusta Gesternkorna. Przyczynę zmiany właściciela trudno ustalić z powodu braku dokumentów. W 1920 r. Gesternkorn sprzedał browar spółce – towarzystwu z ograniczoną poręką i wyjechał do Niemiec. Wtedy przyjęto nazwę Browar Kobylepole Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. W 1921 r. zmodernizowano zakład, by jego urządzenia odpowiadały współczesnym wymogom. W latach 1936-1939 nastąpił dalszy rozwój browaru. Otwarto nową słodownię. Zmieniono też nazwę fabryki na Browar i Słodownia Kobylepole pod Poznaniem. Oddziały powstały w Toruniu i w Inowrocławiu. W 1939 r., po zajęciu Polski przez hitlerowców, zmieniono nazwę miejscowości na Stutenfeld, a nieco później na Gutenbrunn. Nazwa miejscowości nawiązywała do źródeł wody, z której warzono piwo. Jeszcze w 1939 r. rodzina Gesternkornów przyjechała z Niemiec i przejęła browar. Wtedy otrzymał on nazwę Brauerei Gutenbrunn (GmBh). Na początku 1945 r. (w okolicach 20 stycznia) Niemcy pozostawili browar i w popłochu uciekli przed naporem wojsk radzieckich. W czasie walk o Poznań (styczeń-luty) znaczna część zabudowań browaru – fabryki i jej otoczenie (ok. 60%) oraz jeden dom mieszkalny zostały zburzone, a pozostałości spalone. Po ustaniu działań wojennych pracownicy browaru ochotniczo, bez żywności i zapłaty, przystąpili do prac porządkowych i odbudowy obiektów. Rozpoczął się także proces normalizacji życia codziennego w nowej rzeczywistości. Zakład został upaństwowiony, rozpoczęto jego odbudowę. W sierpniu 1945 r. nastąpił ponowny rozruch browaru. Produkcja była coraz większa, a wytwarzane piwo było dobrej jakości. W 1947 r. obchodzono uroczyście 75-lecie browaru. Stulecie było bardzo skromne – bez uroczystości. Działania wojenne nie uszkodziły ujęcia wodnego przy źródle, ale pojawiły się kłopoty z jej pozyskaniem – źródło przy coraz większej produkcji nie dostarczało odpowiedniej ilości wody. Aby zlikwidować kłopoty z wodą, zabudowano trzy studnie głębinowe (każda miała 150 m głębokości). Wodę czerpano z dwóch naprzemiennie, natomiast jedna była zawsze zapasowa. W dalszym ciągu korzystano jeszcze z wody źródlanej, ale tylko do warzenia piwa. W latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku ponad 100-letni browar ledwo dyszał. Jego zdolności produkcyjne były niskie w stosunku do potrzeb, a bez modernizacji nie można było nic więcej uzyskać. W 1975 r. przesądzono o jego zamknięciu ze względu na wyeksploatowany park maszynowy oraz brak możliwości rozbudowy na zajmowanym terenie. Ostatecznie browar zlikwidowano w 1976 r. Obecnie zabudowa „starego browaru” przy ul. Majakowskiego znajduje się w rękach prywatnych. Na tym terenie trwa budowa nowoczesnego osiedla „Warzelnia”.

Ostatni na pocztówce jest pałac: Józef (II) hr. Mycielski zbudował w latach 1842-1844 okazałą rezydencję – pałac na skraju rozległej polany nad doliną Cybiny, który był  siedzibą rodu do wybuchu wojny w 1939 r. Hrabia Mycielski w czasie swojego gospodarowania w dobrach kobylepolskich prowadził wzorową i nowatorską gospodarkę. Po jego śmierci w 1885 r. dobra kobylepolskie odziedziczył Józef (III) hr. Mycielski – syn Stanisława i Marii z Turnów, człowiek dobrze wykształcony, ożeniony z Zofią z Taczanowskich. W 1903 r. został posłem do sejmu pruskiego i wraz z rodziną przeniósł się do Berlina, a Kobylepole oddał w dzierżawę Tadeuszowi Globiszowi. Niestety choroba uniemożliwiła mu dalszy udział w życiu politycznym. Powrócił wraz z rodziną do Kobylepola. Zmarł 13.04.1918 r. i pochowany został w Spławiu. Po jego śmierci dobra kobylepolskie przejął jego najstarszy syn Stanisław hr. Mycielski. W wojnie obronnej w 1939 r. Stanisław hr. Mycielski był ochotnikiem. Podczas walk został ranny i po kapitulacji dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w oflagu Woldenberg (Dobiegniew). Pałac zajęli Niemcy. Hrabinę Zofię, osobę w podeszłym wieku, wywieźli do Spławia i umieścili w domu parafialnym. Tam w bardzo trudnych warunkach, wspomagana przez mieszkańców Kobylepola przetrwała czas okupacji. Zmarła 05.05.1945 r. i pochowana została w Spławiu. Syn Stanisław po powrocie zastał ją jeszcze żywą (był jedynym synem, który przeżył okupację). W pałacu umieszczono Kinderheim (sierociniec) dla dzieci z par mieszanych polsko-niemieckich, małych Polaków przeznaczonych do zniemczenia, a także dla sierot niemieckich. Pałac spłonął podczas długotrwałych i bardzo ciężkich działań wojennych razem z bogatym wystrojem i wyposażeniem wnętrz!

Z Kobylepola pojechałem jeszcze nad Maltę, a do domu wróciłem przez Franowo, Szczepakowo i Tulce.

To co na pocztówce obecnie prezentuje się tak:

Ogród Kobylepole © rolnik90


Dworzec Kobylepole © rolnik90

Browar Kobylepole © rolnik90

Polana Mycielskich © rolnik90 (kiedyś stał tu pałac) 
Do dnia dzisiejszego w miejscu, gdzie stał pałac pozostały dwa elementy budowli, pewnie zbyt duże, żeby znaleźć nowe zastosowanie. Jeden z fragmentów zawiera prawdopodobnie fragment herbu Mycielskich Dołęga.

Pozostałość po Pałacu (fragment herbu) © rolnik90


Wszelkie informacje pochodzą z:
https://kubagerdotcom.wordpress.com
http://przystanekfolwarczna.pl
http://poznanskiehistorie.blogspot.com
oraz zbiorów prywatnych.

Śladem Średzkiej Kolei Powiatowej

Wtorek, 16 maja 2017 · dodano: 30.05.2017 | Komentarze 7

Cześć i Chwała Powstańcom Wielkopolskim vol. 2

Sobota, 4 marca 2017 · dodano: 06.03.2017 | Komentarze 4

Chciałem tego tripa zrobić w dniach od 27 grudnia do 16 lutego. Bo właśnie w tych dniach trwało Powstanie Wielkopolskie. Z różnych przyczyn nie udało mi się to. Uważam jednak, że o Bohaterskich Powstańcach należy pamiętać zawsze. Nie tylko na przełomie roku. Trasa ta to mój hołd dla niezłomnych obrońców polskości ziemi Wielkopolskiej.

Tak jak w kampanii poprzedniej najpierw udałem się do Tulec na cmentarz mojej parafii. Znajduje się tu tablica upamiętniająca pochowanych na tym cmentarzu czternastu powstańców. Następnie koła poniosły mnie do Kostrzyna gdzie stoi pomnik Powstańców Wielkopolskich przy ulicy o tej samej nazwie. Został on zbudowany w 1978 roku. Natomiast na cmentarzu parafialnym znajduje się kwatera bohaterów, na której najwięcej pomników to Powstańcy. Pośrodku stoi wysoki kamienny krzyż pochodzący z 1901 roku.

Z KST jest zaledwie 10 km do Pobiedzisk. Mieszkańcy tego miasteczka w dniu 29 grudnia 1918 r. przejęli władzę w mieście od pruskich urzędników. Jednocześnie sformowali oddział powstańczy, który walczył m.in. pod Inowrocławiem. Z oddziałów powstańczych utworzono batalion armii, który złożył przysięgę generałowi Dowborowi-Muśnickiemu. Uroczystość odbyła się na rynku w dniu 13 kwietnia 1919 r. Dziś w tym miejscu stoi jeden z ciekawszych pomników powstańczych. Na górnej, brukowanej powierzchni ustawiono w kozioł cztery karabiny z nałożonymi bagnetami, a pod nimi zrywa się do lotu orzeł w koronie. Od strony wschodniej widnieją na pochyłej płaszczyźnie: wypukły metalowy napis, płaskorzeźby czapki powstańczej i dwóch skrzyżowanych szabel oraz data 1986.

Z miasta nad jeziorem Biezdruchowo bardzo ładnym asfaltem dotarłem do Wierzyc, a następnie kiepskim asfaltem do Czerniejewa. Na tutejszym cmentarzu w głębi na lewo od głównej alejki, znajduje się zbiorowy grób powstańców wielkopolskich, urządzony w 1923 r. i po odrestaurowaniu odsłonięty na nowo 28 X 2008 r. Nakryty jest betonową płytą, na której położono ukośnie tablicę z czarnym krzyżem Virtuti Militari i datami 1918-1919. Nad mogiłą wzniesiono okazały nagrobek z tarczą z orłem i marmurową tablicą z nazwiskami pochowanych tu czterech powstańców.

Piątym przystankiem tego pięknego słonecznego dnia była Nekla. W mieście tym pomnik powstańców również znajduje się na cmentarzu. Niestety nie posiadam informacji kiedy został on odsłonięty. W jego centralnym punkcie znajduje się Wielkopolski Krzyż Powstańczy oraz napis: "Bo wciąż wokół słyszymy i w grobie się nam śni, że ta co nie zginęła wyrosła z naszej krwi"

Nie tracąc czasu zawitałem do Dzierżnicy - małej wsi w gminie Dominowo. To co zobaczyłem bardzo mnie zasmuciło. Stoi tu (jeszcze stoi) zrujnowana willa w stylu szwajcarskim z lat 1884-1885. Otacza ją zdziczały 6-hektarowy park, w którym stoi mauzoleum pw. św. Andrzeja Boboli z 1920 roku, wzniesione na pamiątkę Andrzeja Wizego - Powstańca wielkopolskiego ochotnika ułana 1. Pułku Ułanów Wielkopolskich który zmarł w wyniku odniesionych ran na polu chwały. Za mauzoleum znajduje się również inny ciekawy zabytek - obelisk ustawiony w tej samej intencji. O ile obelisk jakoś się trzyma, mauzoleum z bliska nie wygląda dobrze. Szkoda, że nie ma ludzi którzy zadbali by o takie zbytki.

Wracam do gminy Kostrzyn. W Czerlejnie przy drodze do Trzeka znajduje się monumentalny obelisk Powstańców. Ufundowała go rodzina ówczesnych właścicieli majątku państwo Stabrowscy w 1928 roku. Renowacji dokonano natomiast w 1984 roku z okazji 110-lecia miejscowego Kółka Rolniczego. Na pomniku od strony wschodniej umieszczono płaskorzeźbę Matki Boskiej Częstochowskiej, a od zachodu orła w koronie oraz tablice z tekstem widoczny na zdjęciu poniżej. 

Ostatni Przystanek to Kórnik. Pomnik ku czci uczestników powstania ufundowany przez mieszkańców gminy odsłonięto na skwerze pośrodku pl. Powstańców Wlkp. dnia: 27 XII 2008 r.  Ma on formę ustawionych pionowo dwóch nieregularnych elementów kamiennych naśladujących flagę, na których widnieją metalowe płaskorzeźby trzech żołnierzy oraz orła w koronie nad napisem pamiątkowym.
Celowo opuściłem Iwno gdyż mam je w planach większego projektu.

Na koniec dodam, że jechało się wyśmienicie. Tego mi trza było;-) Nawet zmęczony się nie czułem. Oby więcej takich ciepłych wiosennych dni :-) PozdRower.

Pokaż trasę GPS


Pomnik Powstańców Tulce © rolnik90

Pomnik Powstańców Kostrzyn Wlkp © rolnik90

Kwatera Powstańców Kostrzyn Wlkp © rolnik90

Staw w Promnie © rolnik90

Łabędzie w Stawie © rolnik90

Powstańczy Mural Pobiedziska © rolnik90

Pomnik Powstańczy Pobiedziska © rolnik90

Startujący Orzeł © rolnik90

Fajny Asfalt (mój rower taki lubi;-) © rolnik90

Wojownik z Gołunina © rolnik90

Brama Pałacowa Czerniejewo © rolnik90

Pałac Czerniejewo © rolnik90

Mogiła Powstańców Czerniejewo © rolnik90

Kościół pw. Św. Andrzeja Apostoła © rolnik90

Pomnik Powstańców Nekla © rolnik90

Mauzoleum pw. św. Andrzeja Boboli w Dzierżnicy © rolnik90

Tablica Mauzoleum © rolnik90

Obelisk ku pamięci Andrzeja Wizego © rolnik90

Ruiny Willi © rolnik90

Pomnik Powstańców Czerlejno © rolnik90

Tablica Czerlejno © rolnik90

Przebiśniegi w Trzeku;-) © rolnik90

Pomnik Powstańców Kórnik © rolnik90

Piękny Duży Fiat © rolnik90

Poznańskie Historie

Piątek, 30 grudnia 2016 · dodano: 02.01.2017 | Komentarze 2

Długo się namyślałem gdzie by tu się wybrać tego pięknego dnia. W końcu zdałem sobie sprawę, że nie widziałem z bliska Posnani i lokomotywy przed stadionem Lecha.
Galeria jaka jest każdy widzi. Masochistą nie jestem dlatego w środku nie byłem i prędko nie będę. Jedyny plus z powstania ratajskiego molocha jest taki, że poprawiono niewielki odcinek ciągu pieszo - rowerowego wzdłuż tramwajowej trasy kórnickiej.

Ruszyłem przed siebie. Do skrzyżowania ulic Roosevelta i Bukowskiej dotarłem bez problemu. Następnie miałem jechać Grunwaldzką i Marcelińską, ale z przyzwyczajenia pojechałem dalej Bukowską. Nie był to zły wybór, ścieżka jest dobra szkoda tylko, że często miałem czerwone światło. Ale nie ma tego złego. Całą Bułgarską, aż pod stadion przejechałem bez zatrzymywania się. 

Sama lokomotywa prezentuje się dobrze. Stoi w idealnym miejscu, dużo osób robiło sobie z nią zdjęcia. Uważam to za dobry pomysł i ciekawą atrakcję KKS. Będąc tak blisko podjechałem jeszcze pod Fort VIII. Obecnie jest on w rękach prywatnych dlatego nie było możliwości zobaczyć go od środka.

Następnie zawitałem nad Maltę i zdębiałem. Gdzie jest woda? Jezioro samo tak wyschło? Jak się okazało było to kontrolowane przedsięwzięcie. Woda jest spuszczana z Malty co cztery lata. Jest kilka powodów takich działań. Przede wszystkim chodzi o utrzymanie czystości akwenu. Ponowne napełnianie zbiornika rozpocznie się na przełomie lutego i marca 2017 roku.

Oczywiście nie mogło mnie zabraknąć przed Pomnikiem Powstańców Wielkopolskich by oddać im należyty hołd. Większą trasę ku chwale powstańców odbędę niebawem. Kolejnym celem tego dnia była Biała Góra gdzie stoi Mauzoleum Mielochów. O dziwo w środku zostało ono posprzątane z wszystkich śmieci. Niestety na powierzchni nadal nie jest dobrze i pewnie nigdy nie będzie.

Odszukałem również pozostałości po pomniku, który został ufundowany przez hrabiego Józefa (III) Mycielskiego, właściciela dóbr Kobylepolskich. Monument upamiętniał postać marszałka Józefa Piłsudskiego z tablicami pamiątkowymi ku czci poległych uczestników Powstania Wielkopolskiego oraz mieszkańców Kobylepola poległych w wojnie polsko - bolszewickiej 1920 roku. Do dziś istnieją tylko pozostałości słupów pomnika, środek został zniszczony przez niemców podczas drugiej wojny światowej. A wyglądał on tak:Link.

Drugi dzień z rzędu na rowerze i kolejny udany. Poniżej fotki, miłego oglądania;-)


Figura Przed Galerią © rolnik90

Galeria Posnania © rolnik90

Pomnik Cyryla Ratajskiego © rolnik90

Lokomotywa Przed Stadionem © rolnik90

Lokomotywa Tył © rolnik90

Inea Stadion © rolnik90

Stary Citroen © rolnik90

Pomnik Powstańców Wlkp © rolnik90

Cybina w Malcie © rolnik90

Sucha Malta © rolnik90

Mauzoleum Rodziny Mielochów © rolnik90

Pozostałości Pomnika w Kobylepolu © rolnik90

Browar Kobylepole © rolnik90

Lapidaria Zapomniane Cmentarze Wielkopolski vol. 4

Czwartek, 21 kwietnia 2016 · dodano: 25.04.2016 | Komentarze 3

Po pracy rower w samochód. Docieram do Iwna i stamtąd do Nekli. Jadę pełen obaw i nie dlatego, że znów będę przedzierał się przez gęste zarośla i tym podobne. Jest to moja dziewicza wyprawa w spd;-) Z wypinaniem problemów nie mam. Brakuje mi automatyzmu z wpinaniem się. By to zrobić muszę patrzeć na pedały, nie przed siebie. Ogólnie jedzie mi się dobrze. Fajne jest te uczucie gdy do góry też się ciągnie. Przed pierwszym czerwonym światłem miałem lekki stresik, aż za szybko się wypiąłem. Dalej już było tylko lepiej;-)
Do Nekli dotarłem wariantem najszybszym czyli drogą krajową. Pierwszy cel: zabytkowy dwór z XIX wieku. W tym miejscu rozpoczynam oznakowany Szlak Osadnictwa Olęderskiego w Gminie Nekla co dla mnie jest kolejna wyprawą z cyklu Lapidaria, Zapomniane Cmentarze Wielkopolski. Następnie jadę obok pięknego Kościoła św. Andrzeja Apostoła by po trzech kilometrach zawitać na pierwszy cmentarz ewangelicki który znajduje się w miejscowości Gierłatowo. Jako jedyny nie został on odkrzaczony przez co wejście do tej nekropoli jest niezwykle trudne. Porasta ją bardzo gęsty bez. W jej wnętrzu odnalazłem jedynie dwa betonowe krzyże. Jak każdy punkt na szlaku jest on oznaczony tablicą informacyjną z notą o historii miejscowości. Niedaleko dalej w tej samej miejscowości znajduje się drugi cmentarz ewangelicki w miejscu dawnej osady: Laski Olędry.  Na terenie nekropoli zachowały się mogiły ziemne z charakterystycznymi murowanymi obramowaniami oraz betonowy krzyż. Następnym punktem na szlaku był dwór w Podstolicach wraz z pięknym parkiem i mini zoo. Miejsce dla mnie szczególne ponieważ to tutaj wraz z żoną mieliśmy robioną plenerową sesję ślubną:-) Po kilku minutach zameldowałem się w Opatówku gdzie znajduje się ładny drewniany Kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej z lat 1752-1754. Kolejny odwiedzony cmentarz ewangelicki znajduje się w Zasutowie w lasku za wsią. Gdzie zachowało się kilka mogił z czytelnymi napisami. Czwarty cmentarz nawiedzony tego dnia znajduje się w Barczyźnie obok hotelu. Nie zachowały się w nim żadne nagrobki. Jako jedyny został on ogrodzony. Po pokonaniu trzech kilometrów docieram do drugiego cmentarza w Barczyźnie w dawnej osadzie zwanej po staropolsku Barszczyzną lub Barskimi Olędrami. W jego wnętrzu znajduje się ciekawy grób z stalowym płotkiem odnowionym przez ludzi dobrej woli. Bez chwili zwłoki udałem się na Cmentarz ewangelicki do Nekli przy ul. Polnej. Znalazłem tu dwa groby z czytelnymi napisami (zapewne po renowacji) oraz kilka fragmentów zniszczonych mogił. Drugi cmentarz w Nekli znajduje się na niewielkim wzgórzu niedaleko ul. Lipowej. Jako jedyny posiada on zachowany fragment oryginalnej bramy. Jadąc do Nekielki mijam znak który był jednym z bohaterów programu Absurdy Drogowe w tvn turbo. Chociaż za bardzo absurdalny ten znak to nie jest;-) Po kilku chwilach melduje się przy po-ewangelickim kościele który obecnie znajduje się w prywatnych rękach i okresowo odbywają się w nim koncerty i inne wydarzenia kulturalne. Trochę mnie to dziwi, że po wojnie nie został on przejęty przez parafię katolicką. Tak jak np. kościół w Jeżykowie w gminie Pobiedziska. Tak się zadumałem nad tym wszystkim, że ominąłem cmentarz który najbardziej chciałem zobaczyć. Za późno się zorientowałem, że coś jest nie tak i nie było sensu się cofać:-I W międzyczasie zaczęło uciekać mi powietrze z tylnego koła. Nie słysząc syczenia dopompowałem koło. Później drugi, trzeci raz, aż w końcu byłem zmuszony na klejenie dętki. Akcja wulkanizacyjna przebiegła dosyć sprawnie. Już miałem zakładać koło, ale zauważyłem, że w jednym miejscu opona nie wskoczyła idealnie w rant felgi. Znów spuszczenie powietrza i ponowne pompowanie, było co machać;-) Wracając do meritum w Starczanowie zaliczyłem krótki odcinek pięknej alei kasztanowej i jazdę obok elektrowni wiatrowej. Przed Brzeźnem za to nacieszyłem oczy "morzem" zawilców w lesie. Ostatnim cmentarzem jaki odwiedziłem jest ewangelicki w miejscowości Siedleczek w gminie Kostrzyn Wlkp. Znajduje się on w lesie przy głównej drodze prowadzącej przez tą miejscowość. Nekropolia zdewastowana, mocno zarośnięta, totalnie zapomniana. Odnalazłem kilka fragmentów nagrobków i jeden stel z czytelnymi napisami. Do Iwna wróciłem przez Leśną Groblę (jadąc groblą czarnoksiężnika Twardowsiego) i Wiktorowo. Słowem Podsumowania wielkie brawa dla gminy Nekla za pamięć o spuściźnie po olędrach/ewangelikach. Jako nieliczna z gmin w Wielkopolsce postarała się by zapomniane cmentarze nie były zapomniane. Każdy z nich jest uprzątnięty, uhonorowany krzyżem i tablicą informacyjna. Jeszcze raz chapeau bas i oby więcej takich inicjatyw:-)

Pokaż trasę GPS


Buciki w Akcji © rolnik90

Szlak Osadnictwa Olęderskiego © rolnik90

Dworek w Nekli © rolnik90

Kościół Nekla © rolnik90

Gierłatowo - dawna osada Chłapowskie Olędry - cmentarz ewangelick1 © rolnik90

Cmentarz Ewangelicki Gierłatowo 1 © rolnik90

Wnętrze Gierłatowo 1 © rolnik90

Gierłatowo - dawna osada Laski Olędry - cmentarz ewangelicki 2 © rolnik90

Dworek w Podstolicach © rolnik90

Podstolice - założenie parkowo-dworskie © rolnik90

Pawie w Podstolicach © rolnik90

Magnolie w pełnym rozkwicie © rolnik90

Myśli se: Co się patrzysz tej © rolnik90

Opatówko - Kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej © rolnik90

Zasutowo (Czasołtowo) - cmentarz ewangelicki © rolnik90

Cmentarz Ewangelicki Zasutowo © rolnik90

Nagrobek Zasutowo © rolnik90

Nagrobek Krzyż © rolnik90

Barczyzna (Mystkowskie Olędry, Sławęcin) - cmentarz ewangelicki © rolnik90

Ogrodzenie Barczyzna cmentarz 1 © rolnik90

Cmentarz Ewangelicki Barczyzna 2 © rolnik90

Czytelne Napisy Cmentarz Barczyzna 2 © rolnik90

Cmentarz Ewangelicki w Nekli przy ul. Polnej © rolnik90

Zachowany Nagrobek © rolnik90

Kolejny z czytelnymi napisami © rolnik90

Bezimienna Mogiła Nekla 1 © rolnik90

Cmentarz Ewangelicki w Nekli nr 2 © rolnik90

Mogiły Cmentarz Nekla nr 2 © rolnik90

Kolejne mogiły nekla © rolnik90

Znak z programu: Absurdy Drogowe w tvn turbo © rolnik90

Kościół Ewangelicki w Nekielce © rolnik90

Pamiątkowa Tablica © rolnik90

Aleja Kasztanowa na trasie Starczanowo Nekla © rolnik90

Ferma Wiatrowa Nekla © rolnik90

Las Zawilców w Starczanowie © rolnik90

Naprawa laczka © rolnik90

Siedleczek (Siedleckie Olędry, Zabrodzie Olędry) - cmentarz ewangelicki © rolnik90

Mogiły Cmentarz w Giedleczku © rolnik90

Lapidaria Zapomniane Cmentarze Wielkopolski vol. 3

Sobota, 2 kwietnia 2016 · dodano: 08.04.2016 | Komentarze 3

Zakłady Focke-Wulfa

Poniedziałek, 14 marca 2016 · dodano: 15.03.2016 | Komentarze 2

Flugzeug Werk Posen. in Gšdek "Waldhütten u. Waldwerke"
Ukryta w lesie hala produkcyjna z czasów okupacji niemieckiej. Najprawdopodobniej produkowano w niej akumulatory do samolotów.
Z sieci:
Zakłady Focke-Wulfa koło Gądek pod Poznaniem otrzymały kryptonim "Waldhütten u. Waldwerke" co w tłumaczeniu oznacza "Leœśne chałupy Zakładów Leœśnych". Znajdowały się tam hale produkcyjne o wymiarach 15 x 100 m z pięciometrowym odstępem filarów noœśnych i takie same hale bez wspomnianych filarów oraz magazyny przeładunkowe na kolejkę zakładową.

Więcej info: tutaj i tutaj


Focke Wulf © rolnik90

Wnętrze hali © rolnik90

Hala w środku © rolnik90

Focke wulf fabriken © rolnik90

Hala produkcyjna © rolnik90

Przyhalowy budynek © rolnik90

Hala tył © rolnik90

Środa, Dominowo i Gułtowy

Sobota, 20 lutego 2016 · dodano: 22.02.2016 | Komentarze 3

Celem głównym sobotniej wyprawy był zapomniany cmentarz ewangelicki w Dominowie. Najpierw postanowiłem jednak pokręcić po Środzie Wielkopolskiej. Ze względu uczęszczania do Rolibudy mam spory sentyment do tego miasta;-) Odwiedziłem dawno nie widziane fyrtle po czym bocznymi drogami udałem się nawiedzić Dominowską nekropolię. Cmentarz zachowany jest w dobrym stanie. Nie porastają go duże krzaki. Obecność zniczy świadczy, że ludzie pamiętają o dawnych mieszkańcach swojej miejscowości. Szkoda tylko, że mi ma żadnej tabliczki informującej o tym miejscu. Być może kiedyś znajdowała się taka na największym głazie który stoi przed cmentarzem. W drodze powrotnej do domu zawitałem jeszcze do parku w Gułtowach.

Pokaż trasę GPS

Focisze:
 
Stadion Polonii Środa © rolnik90

DK Środa Wlkp. © rolnik90

Cukrownia w Środzie © rolnik90

Głodny, przestraszony łabędź © rolnik90

Cmantarz Ewangelicki Dominowo © rolnik90

Cmantarz Ewangelicki w Dominowie © rolnik90

Czytelne Napisy © rolnik90

Zapomniany cmentarz Dominowo © rolnik90

Dworek w Chłapowie © rolnik90

Bazie w lutym © rolnik90

w parku © rolnik90

Wiatrak w Czerlejnie © rolnik90